Είστε εδώ: Αρχή > Πληροφόρηση > Μεταβολισμός > Σακχαρώδης Διαβήτης

Σακχαρώδης Διαβήτης

Ο διαβήτης είναι το πιο διάσημο νόσημα του μεταβολισμού λόγω των εντυπωσιακών επιπλοκών του, αλλά και λόγω της μεγάλης αύξησης της επίπτωσής του, ιδιαίτερα στο δυτικό (“ευτροφικό”) πληθυσμό. Πρόκειται για μια νόσο φθοράς, χωρίς εντυπωσιακή συμπτωματολογία για μεγάλο χρονικό διάστημα από την εκδήλωσή του. Η αύξηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα οδηγεί στην προσκόλληση μορίων μη χρησιμοποιούμενων σακχάρων σε διάφορα άλλα συστατικά του αίματος, μια διαδικασία που ονομάζεται γλυκοζυλίωση. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της διαδικασίας είναι η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, η οποία είναι η αιμοσφαιρίνη του αίματος που μεταφέρει οξυγόνο από τους πνεύμονες στους ιστούς με μόρια σακχάρου προσκολλημένα επ'αυτής. Η συγκεκριμένη αποτελεί χρησιμότατο δείκτη παρακολούθησης των επιπέδων σακχάρου του αίματος των διαβητικών από τον ενδοκρινολόγο. Η γλυκοζυλίωση οδηγεί στη δημιουργία μορίων κάπως διαφορετικής δομής από την φυσιολογική. Αυτά τα μόρια-παράγωγα, περνώντας από τα τριχοειδικά αγγεία αναγνωρίζονται από τα λευκά αιμοσφαίρια-φρουρούς ως άγνωστα. Με αυτόν τον τρόπο ξεκινά μια διαδικασία αντιμετώπισης του “εισβολέα” που ονομάζεται φλεγμονή. Η φλεγμονή αυτή έχει ως αποτέλεσμα μικροθρομβώσεις στα μικρά τριχοειδικά αγγεία και καταστροφή τους. Επειδή η αναγεννητική ικανότητα των μικροαγγείων, αλλά και δυνατότητες παράκαμψης του προβλήματος από παράπλευρη κυκλοφορία είναι πολύ μεγάλες δεν δημιουργείται για ένα μεγάλο διάστημα πρόβλημα δυσλειτουργίας από τους αρδευόμενους ιστούς, εκτός από διάφορα σημεία, στα οποία δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα αναγέννησης των τριχοειδικών αγγείων. Αυτό συμβαίνει στη μικροκυκλοφορία του αμφιβληστροειδούς χιτώνα των οφθαλμών, στα σπειράματα των νεφρών και στα μικρά αγγεία που αρδεύουν περιφερικά νεύρα. Η προοδευτική καταστροφή του αγγειακού δικτύου σε αυτά τα όργανα-στόχους προκαλεί και τις βασικές επιπλοκές, στις οποίες όπως προαναφέραμε, οφείλει και τη διασημότητά του ο σακχαρώδης διαβήτης, δηλαδή την τύφλωση (διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια), την νεφρική ανεπάρκεια (διαβητική νεφροπάθεια) και τους ακρωτηριασμούς (διαβητική νευροπάθεια). Σημειωτέον ότι ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί πανδημία στις μονάδες νεφρικής κάθαρσης (ποσοστό μεγαλύτερο του 90% των αιμοκαθαιρόμενων ασθενών είναι διαβητικοί) και την πρώτη αιτία μη τραυματικής τύφλωσης και ακρωτηριασμών.
Η θεραπεία συνίσταται στη χορήγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων που προκαλούν την έκκριση ή διευκολύνουν τη δράση της παραγόμενης από το πάγκρεας ενδογενούς ινσουλίνης, ή στην επιπρόσθετη χορήγηση εξωγενώς (παρεντερικώς) ινσουλίνης. Αναλόγως του τύπου του διαβήτη και της γενικότερης κατάστασης του οργανισμού, επιχειρείται η τήρηση κάποιων στόχων οι οποίοι έχουν αποφασισθεί και αναθεωρούνται περιοδικά από τους μεγάλους παγκόσμιους οργανισμούς που ασχολούνται με το διαβήτη.

© Πάνος Σπυρόπουλος - Πληροφορίες Ιστοτόπου

dimitrisplagiannis.com hiscoremusic.com