Καρκινώματα Θυρεοειδούς
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς είναι ο πιο συχνός καρκίνος των ενδοκρινών αδένων. Η συχνότητά του έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια και η τάση είναι ανοδική. Ενοχοποιούνται διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η ραδιενέργεια, και άλλου τύπου ακτινοβολίες. Τα καρκινώματα του θυρεοειδούς διακρίνονται σε καλώς διαφοροποιημένα, αδιαφοροποίητα, ενώ σπανίως μπορεί ο θυρεοειδής να αποτελεί και όργανο δευτερογενούς εντόπισης καρκινώματος άλλου οργάνου (μετάσταση).
Τα καλώς διαφοροποιημένα καρκινώματα διακρίνονται κατά σειρά επιβαρυμένης πρόγνωσης σε θηλώδη, θυλακιώδη και μυελοειδή.
Τα θηλώδη καρκινώματα είναι τα πιο συχνά και τα πιο καλής πρόγνωσης, αναλόγως βεβαίως και του σταδίου στο οποίο γίνονται αντιληπτά. Μεθίστανται κυρίως τοπικά σε λεμφαδένες και σπανιότερα σε απομακρυσμένους ιστούς αιματογενώς.
Τα θυλακιώδη καρκινώματα μεθίστανται κυρίως αιματογενώς σε απομακρυσμένους ιστούς.
Και στις δύο προηγούμενες κατηγορίες η θεραπεία είναι χειρουργική και αναλόγως του σταδίου, μπορεί να συμπληρωθεί με ακτινοβόληση του αδένα με ραδιενεργό ιώδιο (Ι131). Η πρόγνωση εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, είναι πάντως γενικώς εξαιρετική στα μικρού μεγέθους θηλώδη που δε διηθούν την κάψα του αδένα και επιδεινώνεται αναλόγως της ηλικίας, του μεγέθους του αρχικού όγκου, της υπάρξεως διηθημένων λεμφαδένων, της υπαρξης απομακρυσμένων μεταστάσεων κ.α.
Τα μυελοειδή καρκινώματα μεθίστανται λεμφογενώς, είναι χειρότερης πρόγνωσης απο τις δύο προηγούμενες κατηγορίες, καθώς υποτροπιάζουν συχνά, δεν υπάρχει δε κάποια αποτελεσματική θεραπεία τους πλην της χειρουργικής, αν και δοκιμάζονται αρκετές μέθοδοι.
Τα αδιαφοροποίητα ή “αναπλαστικά” καρκινώματα του θυρεοειδούς είναι κακής πρόγνωσης, καθώς συχνά δεν μπορεί να γίνει παρά παρηγορητική παρέμβαση με ακτινοβολίες.
Τέλος οι μεταστάσεις στο θυρεοειδή αντιμετωπίζονται ογκολογικά, αναλόγως της πρωτοπαθούς εστίας (π.χ. λέμφωμα, πνεύμονος κλπ)