Νοσήματα φθοράς-Το “Μεταβολικό Σύνδρομο”
Έτσι ονομάζουμε κάποια νοσήματα τα οποία έχουν ελάχιστη συμπτωματολογία παρά τη σαφή εκδήλωσή τους σε έναν οργανισμό, οι δε επιπλοκές τους οφείλονται κυρίως στις αθροιστικές μικροκαταστροφές που δημιουργούν στον οργανισμό. Σε αυτές ανήκουν ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, οι δυσλιπιδαιμίες, η παχυσαρκία. Μάλιστα, λόγω της κατά μεγάλο ποσοστό συνύπαρξης αυτών των επί μέρους συστατικών, έχει γίνει προσπάθεια να τυποποιηθεί η όλη αυτή κατάσταση με τον όρο “Μεταβολικό σύνδρομο”. Αυτό που έχει διαπιστωθεί από μελέτες σε εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς, είναι ότι σε ένα μεγάλο μέρος των ασθενών που εμφανίζουν ταυτοχρόνως κάποιες από αυτές τις διαταραχές, ο κοινός παρονομαστής είναι η ινσουλιναντίσταση και η εξ'αυτής προκαλούμενη υπερινσουλιναιμία. Αιτία για το μεγαλύτερο ποσοστό αυτού του συνδρόμου είναι ο τρόπος ζωής του Δυτικού ανθρώπου (έλλειψη άσκησης και υπερθερμιδική διατροφή βασιζόμενη σε τροφές πλούσιες σε υδατάνθρακες). Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η αλλαγή τρόπου ζωής και διατροφής είναι θεμέλιος λίθος για την πρόληψη του συνδρόμου. Από την εγκατάσταση όμως αυτού κάποια από τα συστατικά του (η υπέρταση π.χ) μπορεί να παραμείνουν και παρά την αλλαγή συνηθειών, χρήζουν δε μονίμου φαρμακευτικής θεραπείας. Οι τελευταίες καθοδηγητήριες γραμμές που έχουν δοθεί από τις επιστημονικές εταιρείες που ασχολούνται με το ζήτημα προτείνουν την έναρξη της αντιμετώπισης επιθετικά και με φαρμακευτική θεραπεία προστιθέμενη από την πρώτη διάγνωση. Η καθυστέρηση έναρξης αγωγής με την οδηγία της απλής αλλαγής υγιεινοδιαιτητικής, έχει διαπιστωθεί ότι οδηγεί σε παρατεταμένες περιόδους κατά τις οποίες ο ασθενής παραμένει αρρύθμιστος και συσσωρεύει μη επανορθούμενες βλάβες στο αγγειακό του δίκτυο.